Deze maand vertel ik wat meer over een nieuwe uitvaarttechniek die binnenkort in Nederland wettelijk wordt toegestaan: resomeren. Op dit moment zijn begraven en cremeren nog steeds de twee belangrijkste opties. Je kunt je lichaam ook doneren aan de wetenschap, maar daarvoor gelden wel wat voorwaarden. En een klein aantal overledenen per jaar krijgt een zeemansgraf, maar dit kan alleen in buitenlandse wateren. Binnenkort komt er dus een serieuze keuzemogelijkheid bij, met als groot pluspunt: duurzaamheid.
Je zou resomeren ook een ‘watercrematie’ kunnen noemen. De overledene wordt hiervoor in een drukvat gelegd, gevuld met een mengsel van water en kaliumhydroxide. Net als bij een traditionele crematie wordt het lichaam bij het proces volledig ontbonden. Er blijft uiteindelijk alleen een bergje poeder over, vergelijkbaar met as. Ook dit kunnen nabestaanden uitstrooien of bewaren in een urn.
Resomeren is een chemisch proces en toch is het milieuvriendelijker dan een crematie of begrafenis. De CO2-uitstoot ligt een stuk lager, de energie die nodig is, kan via zonnepanelen worden opgewekt en het water dat overblijft, mag terug de natuur in. Je zou resomeren dus een groene uitvaart kunnen noemen en ik verwacht dat dit voor veel mensen interessant zal zijn.
Het afscheid bij een resomatie kan op dezelfde manier worden gehouden als bij een crematie of begrafenis. Er zijn uitvaartorganisaties die al plannen hebben voor het bouwen van resomatoria of voor het plaatsen van een resomator in een bestaand uitvaartcentrum of crematorium. De kosten van resomeren zijn nu nog niet bekend, maar de verwachting is dat deze vergelijkbaar zullen zijn met het tarief van een crematie.

Wil je nog meer informatie over dit onderwerp, stel je vraag dan gerust aan mij of aan een van mijn collega’s.