Kleine, zelfstandige uitvaartondernemers uit de regio maken zich samen sterk.
Gaia Uitvaartbegeleiding
Uitvaartbegeleiding Mara
Symfonie uitvaarten
Nanda Nijstad Uitvaartzorg
Ook de uitvaartbranche heeft momenteel met veel maatregelen rondom het Corona virus te maken.
Het geeft veel onrust en aanpassingen, maar tevens ook
nieuwe ideeën en creatieve oplossingen.
Een mooi afscheid van een jonge vrouw die plotseling was overleden. Het werd
een intiemer afscheid dan eigenlijk gewild. Dat was voor het jonge gezin en de
naaste familie niet eens zo verkeerd, misschien juist wel fijn, maar voor
vrienden, buren en collega’s die wat verder af staan is het vreselijk
onwerkelijk en extra verdrietig, nu ze het ritueel van afscheid nemen niet echt
hebben kunnen meemaken. Hoe hou je de vele familie, vrienden en buren buiten
die afscheid willen nemen. Hoe voorkom je dat mensen elkaar troostend in de
armen vallen? Of is het niet aan de uitvaartbegeleiders om dat te voorkomen? Het
zijn lastige dilemma’s. Ze kunnen mensen erop attenderen, en blijven wijzen dat
mensen afstand houden en contact beperken, Ze kunnen de afstand als het ware
organiseren, maar daarna is het aan de mensen zelf om dit al dan niet na te
leven, en daarin hun eigen keuzes te maken, en gelukkig bestaat er zoiets als
eigen verantwoordelijkheid.
Ook ontstaan er prachtige nieuwe rituelen. Zo was er deze week een
rouwadvertentie van de dochters van een overledene die door de omstandigheden niet
bij het afscheid konden zijn. In de advertentie vroegen ze iedereen die zich
betrokken voelt om op het tijdstip van de crematie een kaarsje aan te steken
voor hun moeder.
En hoe verbonden kun je je toch voelen, ook al ben je op afstand, via bijvoorbeeld
beeldbellen of een livestream.
Wat het meest lastige is: zelf afstand houden. Want hoe doe je dat? 1,5 meter voelt
veel te ver weg. Wat wel helpt is dat iedereen hiermee worstelt en een gedeeld
gevoel van “gek hè” of “vervelend hè”, geeft al snel de nodige verbinding
waarna je samen door kunt.
Er zijn uitvaartondernemers die niet meer bij nabestaanden thuiskomen, geen
thuisopbaringen meer aanbieden en geen laatste verzorging met de nabestaanden
meer doen. Zolang er niemand ziek is, ook zij zelf niet, gaan zij wel nog steeds
langs, maar wel op gepaste afstand natuurlijk. Juist die momenten zijn in deze
tijd kostbaar en zo belangrijk voor nabestaanden. De waarde om toch even samen
te zitten om alles door te spreken is te groot. Elkaar even in de ogen kunnen
kijken, en daarmee te laten zien en voelen: Wij zijn er voor jullie…
Zo zijn er veel momenten tijdens een uitvaartweek, die een rituele functie hebben, die hen informatie geven waardoor zij de naasten beter kunnen begeleiden en er mooie initiatieven en ideeën ontstaan.
Het schakelen, nieuwe wegen en rituelen zoeken vraagt creativiteit, en dat is mooi,
zinvol en waardevol om te doen. Als het lukt binnen alle beperkingen om nabestaanden
toch een mooi afscheid te geven, dan is dat goud waard, zeker in deze tijd.
Maar het is ook frustrerend dat die beperkingen er zijn, dat mensen met al hun
verdriet niet het afscheid kunnen vormgeven zoals zij dat het liefste hadden
gedaan: met iedereen dichtbij.
En daarnaast zijn er ook de persoonlijke zorgen om mee te dealen. Ook zij
zoeken naar vaste grond onder de voeten. Waar gaat het heen, wat kunnen ze
verwachten, en hoe kunnen zij zich voorbereiden? Met de beelden van elders uit
Europa op hun netvlies houden zij hun hart vast.
Maar samen staan ze sterk, en ook samen zullen zij er alles aan doen om op respectvolle, liefdevolle en waardige manier afscheid te laten nemen en persoonlijke uitvaarten te blijven begeleiden.
Ten slotte: Zij hopen dat niet alleen de wereld, maar ook hun branche er mooier
uit komt na afloop van de crisis, en dat er wegen zijn gevonden voor meer
samenwerking en delen.
“Wij zullen doorgaan, elkaar inspireren en ervaringen delen, want… Samen staan we sterker”.
Bron: https://www.rodi.nl/reader/26079