Column Cor

Cor

Tijdens één van de gesprekken die Cor, zijn gezin en ik hadden over zijn naderende afscheid gaf Cor aan dat hij het prachtig zou vinden als de kleinkinderen zijn kist zouden versieren.

Maar ook sprak hij uit dat deze wens misschien wel te confronterend en verdrietig voor ze zou zijn.

 

Zondag 3 november

Een tafel vol lekkers,  allemaal wat nerveus en prachtige gekleurde viltstiften op tafel.

Eén voor één komen de kinderen en de kleinkinderen binnen bij Cor en Anja.

De kist wordt gebracht en samen tillen wij deze naar binnen.

Heel even is het stil, de kist wordt aan alle kanten bekeken en de  eerste ideeën worden geopperd.

Na een paar minuten is de spanning weg, wordende eerste tekeningen gezet,  wordt er gelachen, gesnoept en roept Opa Cor vanuit zijn bed nog wat suggesties om op zijn kist te tekenen.

Ook zet iedereen, inclusief Cor zelf zijn handafdruk op de bovenkant.

Aan het begin van de avond wordt de kist weer opgehaald en praten wij na over deze bijzondere dag.

 

Dag van het afscheid

De dag van zijn afscheid wordt de kist opnieuw gebracht, samen tillen wij Opa Cor in zijn kist en nogmaals worden alle tekeningen bewonderd.