Caroline Ooteman - Uw uitvaartbegeleidster
Mijn naam is Caroline Ooteman.
In augustus1989 overleed mijn vader plotseling. Ontredderd en vol ongeloof moesten wij op zoek naar een uitvaartbegeleider, die wij vonden in Ruud Bakker. De hele week was Ruud aanwezig zonder echt aanwezig te zijn, als u begrijpt wat ik bedoel. Hij was er als we hem nodig hadden. En ik dacht de hele week: wat een mooi vak… wat bijzonder… wat fantastisch dat je zoveel kunt doen voor mensen in enorm verdriet… Dit gevoel bleef hangen maar ik kon er nog niet zoveel mee. Ik was net getrouwd en bezig met het vormen van een gezinnetje.
Toen 15 jaar later mijn broer verongelukte en we weer te maken kregen met een uitvaartbegeleider, werd het me wel duidelijk dat het een soort passie was…
Bij haar dacht ik steeds: dit had ik anders ingevuld, en ooh, dat doet ze niet helemaal goed. Kortom, ik dacht dat ik het beter zou kunnen…
Bij iedere uitvaart die ik meemaakte, keek ik kritisch naar de uitvaartleider en begon het nog meer te kriebelen. Dus hakte ik de knoop door en startte in september 2015 met de opleiding. Het jaar daarop haalde ik de papieren. Ik wilde ALLES weten omtrent afscheid en het regelen van een uitvaart. Met het papiertje op zak begon ik na te denken hoe ik dit in moest gaan vullen. Niet zo makkelijk, want inmiddels leefde ik gescheiden, moest ik de hypotheek betalen en had ik ook best een leuke baan in de psychosociale zorg.
Het nadenken duurde niet lang, want het ergste wat een mens kan overkomen, overkwam mij… mijn jongste zoon werd ernstig ziek. Zo werd de eerste uitvaart die ik moest regelen die van mijn eigen kind. Uiteraard kon en wilde ik niet alles zelf doen, en ik belde Mara. Ik kende haar niet maar bij de eerste ontmoeting voelde het meteen goed. Ze luisterde aandachtig en begreep precies wat wij wilden. Ook qua uitvoering was er niets op haar aan te merken. Zij was mijn nieuwe Ruud Bakker…, aanwezig maar alleen op de momenten dat het nodig was!
De uitvaart was achter de rug en het contact bleef.
In het begin heb ik vaak gedacht: ik kan het vak nooit meer uitoefenen, maar Mara bleef enthousiast:
“Jij kan het en het gaat je lukken, wij gaan dit samen doen”.
Bij grote uitvaarten liet ze mij assisteren en deed ik alle nevenactiviteiten voor haar. Hier heb ik veel van geleerd. Inmiddels ben ik zover dat ik ook bij families aan tafel zit en hen ondersteun bij het regelen van een uitvaart.
Ik denk dat het belangrijk is dat je weet wat er in naasten omgaat bij verdriet. Dat hoeft niet te worden uitgesproken… dat moet je voelen!
