Lang geleden was het in Nederland niet ongebruikelijk om voor of na een begrafenis uitgebreid te tafelen en stevig in te nemen. Die uitbundige rouwtraditie kennen we niet meer, maar de gewoonte om samen iets te drinken en eten bleef. Vooral koffie en thee – vaak met het klassieke plakje cake erbij. Dit wordt nu soms lacherig afgedaan als fantasieloos, maar de oorsprong van dat plakje is eigenlijk heel liefdevol. Vroeger was het in bepaalde kerkelijke kringen gebruikelijk om vanaf het waken bij een overledene tot aan de uitvaart te vasten. Niet vreemd dus dat nabestaanden dan tijdens de begrafenis weleens van hun stokje gingen en soms zelfs in het open graf kukelden. Om dat te ondervangen werd er vooraf aan de uitvaart koffie geserveerd met iets als cake erbij. Suiker en boter zorgden dan voor de broodnodige energiepiek. Toen de gewoonte om te vasten in onbruik raakte, verschoof het moment van koffiedrinken naar achteren, na afloop van de uitvaart. Het plakje cake bleef nog lang populair, want ook ná een begrafenis of crematie kon de bloedsuikerspiegel wel een boost gebruiken.

De behoeften van nabestaanden zijn de laatste jaren enorm veranderd. Rustig napraten met gasten, emoties delen en herinneringen ophalen wordt vaak als troostrijk ervaren. En je stuurt mensen dan niet met een lege maag naar huis, dus worden er soms broodjes geserveerd. Ook wordt er steeds meer ingehaakt op waar de overledene zelf van genoot: koffie met appeltaart, een glas prosecco met tapas hapjes of een biertje met bitterballen. Ook hiervoor geldt: (bijna) alles kan. Ook met deze bewuste keuzes geef je een persoonlijk noot aan de uitvaart. En als je moeder nou toevallig de lekkerste roomboter cakes van heel de omgeving bakte, zou ik zeggen: kies als eerbetoon gewoon voor een flinke plak cake