Zeker bij een plotseling overlijden komt je leven op z’n kop te staan. Ineens is alles anders. Hoe regel je in die verwarrende omstandigheden een mooi afscheid? Want vaak kunnen mensen eerst alleen maar vol ongeloof op de bank zitten.

Ik herinner me dat ik werd gevraagd om het afscheid van een klein meisje te begeleiden. Ze overleed in het ziekenhuis aan hersenvliesontsteking, van de ene dag op de andere. Toen ik bij de familie thuiskwam, stonden haar tuitbeker en haar broodje nog op de kinderstoel. Een schrijnend beeld van een kindje dat zomaar uit het gezin was weggerukt. Wat moet je dan, als je op zo’n kwetsbaar moment binnenkomt in een familie?
Zo’n contact begint met zitten en het hele verhaal aanhoren. En daarna de ouders en de verdere familie helpen om het hele proces stap voor stap te laten doormaken. Bij dit meisje moesten we bijvoorbeeld eerst zorgen dat ze weer thuiskwam. 

Vooral bij een onverwacht overlijden kan het voor nabestaanden moeilijk zijn om over praktische zaken een besluit te nemen. Of wíllen ze er soms niet eens over nadenken. ‘Wat maakt het uit hoe die rouwkaart eruitziet?’ Ik snap dat, zo’n kaart maakt keihard duidelijk: mijn vrouw/vader/kind is er niet meer…

Bij de eerste bezoeken kijk ik altijd goed om me heen: wat is er in huis waar we iets mee kunnen? Iets persoonlijks? Zo ontstond bij het kleine meisje het idee om de gasten op het afscheid te laten bellenblazen. Iets wat ze zelf heel graag deed. 

Natuurlijk denk je nu niet na over de uitvaart van je kind. Maar als volwassene kun je nabestaanden enorm helpen door alvast wat van je wensen op papier te zetten. Vind je dit lastig, dan kun je ook vrijblijvend in gesprek gaan met een uitvaartbegeleider.