Mensen stellen mij weleens vragen over het onderwerp ‘kist’. Vooral of er voorschriften zijn waaraan een kist moet voldoen. Het zal je misschien verbazen, maar die regels zijn er eigenlijk niet. Als de constructie maar stevig genoeg is. En sterker nog, je hóeft niet eens in een kist begraven te worden. Daarover zo meer.

Mag je dan ook zelf een kist maken? Jazeker! Dat gebeurt vaker dan je misschien zou verwachten. Ik vind het prachtig als een familie hiervoor kiest. Natuurlijk is het hard om tijdens een ziekteproces al een kist te timmeren voor je vrouw, je broer, een vriend, je ouders, je kind misschien zelfs. Aan de andere kant kan het de verwerking van het komende afscheid al voorzichtig in gang zetten. Je kunt liefde en pijn in het werk stoppen. Je kunt er je hart en ziel in kwijt. En: met elkaar kan je er iets heel persoonlijks van maken.

Natuurlijk is niet iedereen even handig. En vaak komt een overlijden zo onverwacht dat er gewoon geen tijd meer is voor eigen timmerwerk. Dan is er tegenwoordig gelukkig genoeg keuze uit kant en klare kisten. Ook onbewerkte kisten die je nog zelf kunt beschilderen of beplakken, met foto’s bijvoorbeeld, als je er toch graag die eigen touch aan wilt geven. Of je laat er de kleinkinderen hun allermooiste tekeningen op maken. En wist je dat er ook steeds meer kisten op de markt komen die niet van hout zijn gemaakt? Riet, gerecycled kunststof, zelfs karton. Ook dat kan en mag.

Zoals ik al zei: een kist moet niet. Je kunt je ook laten omwikkelen met een doek, een wade, op een opbaarplank. Ook dat opent weer deuren naar een heel persoonlijk afscheid. En weet je, daar gaat het volgens mij allemaal om. Dat je kiest voor wat bij jou past en bij de dierbare die je moet loslaten. Vraag er elkaar maar eens naar: ‘Zeg, hoe wil jij je eigenlijk laten kisten?’