Mama is goed in mensen begraven

Weer een jaar verder! Ik herinner me nog goed dat ik – boordevol adrenaline – bezig was om mijn eigen bedrijf te starten, na tien  jaar met voldoening voor een collega-uitvaartbegeleider te hebben gewerkt.

 

Hoe zou het gaan op eigen kracht? Komende maand is dat alweer vier jaar geleden…

 

Mensen vragen mij weleens: hoe combineer je dit werk met een gezin? Een terechte vraag. Wat ik doe, is immers niet lang vooruit te plannen. Als uitvaartbegeleider ben ik 24 uur per dag, 7 dagen per week bereikbaar voor families die mij nodig hebben. En dus moet ik ook ’s nachts weleens onverwachts weg. Of rond etenstijd.

Mijn dochter is inmiddels allang geen kleuter meer – ze is inmiddels bijna negen – maar er moet nog altijd iemand zijn die voor haar zorgt als ik aan het werk ben.

 

Mijn voornaamste steunpilaar is natuurlijk mijn man. Hij is de flexibiliteit zelve en kan net zo snel schakelen als ik. Wanneer hij thuis is, kan ik de boel letterlijk uit mijn handen laten vallen en vertrekken. Verder heb ik veel lieve en behulpzame mensen om mij heen waaronder mijn schoonouders, moeder en vriendinnen waarop ik altijd kan vertrouwen. Ook daar ben ik enorm dankbaar voor.

 

En mijn dochter, wat vindt zij er eigenlijk van? Natuurlijk is ze er inmiddels wel aan gewend. Al vindt ze het heus niet altijd leuk als ik ineens weg ben. Maar het komt ook voor dat ik een rustige week heb en haar dan alle aandacht kan geven. En stiekem vindt ze het ook wel bijzonder wat ik doe. In groep 3 zei ze tegen juf: ‘Mama is goed in mensen begraven. Dat is haar werk.’ En zo is het. Het mooiste werk dat er is.