Column Koen

Lieve Koen,

Wat waren jouw papa en mama geschrokken toen ze zomaar het bericht kregen dat jij er niet meer was. Al heel lang woonde je op Leekerweide waar jouw begeleiders echt dol op jou waren. Een vrolijke, lieve jongen met een klein beetje praatjes. In het weekend kwam je altijd naar huis waar je samen met je ouders, broers en schoonzussen, neefjes en nichtje het altijd prima naar je zin had.

Er heerste wat ziekte maar dat dit zo hard om zich heen greep had niemand verwacht. Thuis lag je nu op je eigen kamer en in de huiskamer maakte jouw neefjes en nichtje de mooiste tekeningen op de kist voor jou. Met stift werd er volop getekend en een handafdruk met verf was de volgende stap. Even een moment van ontlading volgde en dus zat jouw papa ook onder de verf. Niet alleen op zijn handen maar ook op zijn bolletje.

De dag van het afscheid was zo mooi. De afscheidsbus kwam voorrijden en met zijn allen reden jullie naar Schagen. De afscheidsbus is zo fijn. Even nog lekker bij elkaar en niemand die ergens achteraan hoeft te rijden. Ook passeerde we Leekerweide en werd er nog een laatste keer een zwaai gegeven.

In Schagen werd er prachtig gesproken en mooie liedjes gezongen. De medewerkers van Leekerweide hadden allen een afwasborstel voor je meegenomen want daar was je altijd lekker mee aan het spelen.

Het laatste afscheid viel zwaar. De vlinder mocht weer mee naar huis en zal voor altijd in hun hart zijn.

Lieve Koen, je was een kanjer.

Geschreven door Yvette Vlaar – Fotograaf
www.goodbyemoments.nl